لیزرها می‌توانند طیف گسترده‌ای از محصولات را حکاکی نمایند، اما لیزری که قابلیت انجام همه کاربردها را داشته باشد، وجود ندارد. لیزرهای حکاکی فایبر، CO2 و UV بسته به کاربرد و مواد مورد حکاکی، عملکرد متفاوتی دارند. تا انتهای این نوشته با ما باشید تا نقاط قوت و ضعف هر سه مدل لیزر را در حکاکی مواد مختلف با فیلم و جدول به شما نشان دهیم.
لیزر حکاکی دیود یا فایبر یا CO2 یا UV؛ کدامیک مناسب کار من است؟
مهمترین تفاوت بین لیزرهای دیود، فایبر، CO2 و UV در طول موج پرتو خروجی آنهاست. بسته به میزان جذب طول موجهای مختلف در مواد، توانایی لیزرها در حکاکی یک ماده مشخص متفاوت خواهد بود.
لیزر UV یا مافوق بنفش (355 نانومتر) به علت قابلیت انتقال انرژی پرتو به ماده در زمان بسیار کوتاه، امکان "حکاکی سرد" را دارد (یعنی قطعه قبل از اینکه فرصت کند که تغییر شکل دهد و یا ذوب شود، توسط گرمای اعمالی در زمانی بسیار کوتاه در حد یک میلیاردیم ثانیه حکاکی می شود). در نتیجه، لیزرهای UV برای کاربردهایی که نیاز به دقت بسیار بالا و عدم آسیب به محصول دارند، مثل تجهیزات پزشکی، ایده آل هستند.
لیزر دیودهای آبی رنگ (450 نانومتر) با داشتن رنگ آبی بسیار جذاب، قیمت بسیار مناسب و کارایی مطلوب و بدون دوده زدگی در حکاکی و برش غیر فلزات غیر شفاف، امروزه در بیشتر کسب و کارهای خانگی و فروشگاهی پرکاربرد شدند. اما با توجه به اینکه تکنولوژی پیشرفته تر یک LED نوری هستند و تمام خصوصیات یک لیزر واقعی را ندارند، برای فعالیتهایی که نیاز به سرعت بالا و کارکرد مداوم صنعتی دارند، مناسب نیستند.
لیزرهای فایبر، یاگ و وانادایت که در ناحیه IR یا مادون قرمز (1064 تا 1090 نانومتر) کار می کنند، قابلیت حکاکی غیر فلزات غیر شفاف و غیر سفید را دارند. البته بیشتر برای حکاکی و برش فلزات مناسب هستند. این لیزرها قابلیت تمیزکاری، زنگ بری و یا جوش فلزات را نیز دارند.
لیزرهای CO2 مناسب حکاکی و برش غیر فلزات در رتبه صنعتی هستند. پرتو این لیزرها فقط در صورت قرار گرفتن در کنار دمش گاز اکسیژن می توانند آهن و استیل نازک (تا ضخامت 1 میلیمتر) را با سرعت تقریبا یک سوم لیزر فایبر برش دهند. بنابراین به برخی از لیزرهای CO2، لیزر هیبرید یا لیزر دو منظوره برش فلز و غیر فلز گفته می شود.
لیزرهای فایبر، UV و CO2 در حکاکی مواد مختلف چه تفاوتی دارند؟ 
<منبع این نوشتار>